VERMEER OF ENKELE SCHILDERIJEN IN HET HART VAN DE WESTERSE KUNST

In een reflectie op de schilderkunst verankert Vermeer de vormen op het vlak en de structuren van het perspectief, in een strak contrapunt van parallelle en tegengestelde motieven. Licht is de hoofdrolspeler: behandeld door kleuren in hun grootste intensiteit, circuleert het door filters en reflecties in een vraag naar harmonische complexiteit die zijn weerklank vindt in de muziek van Bach en de filosofie van Spinoza.

Door de thema's van de Nederlandse schilderkunst te condenseren, organiseert hij een intieme scène waarvan de toeschouwer wordt gescheiden door zorgvuldig geplaatste obstakels: Een problematiek van de foto wordt hier al aangekondigd: de relatie tussen de voyeur en zijn onderwerp: intuïtie gekoppeld aan de camera obscura, waarschijnlijk gebruikt?

De presentatie van Vincent Cartuyvels, professor aan La Cambre, belooft boeiend te worden.